Globalleşme ile birlikte günümüz iş dünyası, hızlı bir değişim ve dönüşümün yaşandığı, bilginin üretilmesi, kullanılması ve aktarılmasına yönelik her alanda (sosyal, siyasal, ekonomik gibi) değişmelerin yaşandığı bir sürecin içerisinde rekabet etmektedir.  Bu süreç, sosyal hayatı da etkileyen hatta kurgulayan eğitim alanında da birçok değişimi zorunlu hale getirmiştir. Benzer şekilde bu süreç yönetim anlayışlarında ve yöneticilerin rollerinde de değişmelere yol açmıştır. Değişen yönetici rolleriyle birlikte yöneticilerin yaratıcı, yenilikçi, proaktif kişilik özelliklerinin yanı sıra değişime uyum sağlayabilen ve bu durumu da işine yansıtabilecek becerilerine de gereksinim duyduğu bilinmektedir. Bu noktada yöneticilerin bu değişim ve dönüşüme birlikte çalıştığı kişi ya da grupları da dahil edebilmesi sadece bilgi, beceri ve yetenekleri ile mümkün olamamakta liderlik özellikleri de gerektirmektedir. Çalışma arkadaşlarında radikal bir şekilde davranış değişikliği oluşturabilen, etkileyebilen lider yöneticiler kurumlarının gelecekteki başarılarının mihenk taşlarını oluşturmaktadır. Grubun ve bireylerin ortak çıkarları doğrultusunda oluşturulan etik ilkeler eşliğinde hareket eden (Bass & Steidlmeier, 1999: 200), kurumunda model olarak gösterilebilen karakter ve doğruluk, toplum/insan uyumu, motivasyon, destekleme ve güçlendirme ve etik sorumluluk çerçevesinde çalışanlarını yönlendirme davranışları gösteren etik liderlerin günümüz eğitim kurumları için önemi aşikardır.  Bu aşamada okul yöneticisi ve öğretmenlerin uyum içinde çalışması önem arz etmektedir. Uyumsuzluk, kargaşa ortamı doğmasına ve olumsuz sonuçlara neden olmaktadır. İş yaşamlarında bireyler, belli kurallar ve ilkeler çerçevesinde uyum içinde hareket ederler. Hem bireysel hem de organizasyonel verimliliğin sağlanabilmesi için bu uyumun yaratılması ve sürdürülmesi için çaba gösterilmesi gerekmektedir. Bu kural ve ilkeler herkese adil bir şekilde uygulandığında hiçbir sorun oluşturmaz iken aksi takdirde dedikodu, iletişimsizlik, yabancılaşma ve iş tatminsizliği gibi olumsuz sonuçlar ortaya çıkmaktadır (Aykan, Sönmez, 2014: 5). Buradan hareketle, eğitim kurumlarında etik liderlik özelliğine sahip yöneticilerin kurumlarında daha adil davranış göstereceği varsayılmaktadır. Bu bağlamda araştırmanın konusu temel eğitim kurumlarında çalışmakta olan öğretmen ve yöneticilerin etik liderlik davranışlarının öğretmenlerin örgütsel adalet algıları üzerindeki etkisini araştırmaktır. Araştırma evrenini Kayseri ilinin Talas ilçesinde bulunan 2021-2022 Eğitim-Öğretim yılında Temel Eğitim Kurumlarında görev yapan yaklaşık 800 öğretmen oluşturmuş, bu öğretmenlerden 210’undan veri sağlanmıştır. Araştırma sonucunda veri sağlanan yönetici ve öğretmenlerin etik liderlik davranışı sergilendiği, etik liderlik davranışlarının örgütsel adalet üzerinde pozitif yönlü etkisi olduğu tespit edilmiştir.