TAKIM-ÜYE ETKİLEŞİMİ: KURAMSAL GELİŞİM VE DEMOGRAFİK ÖZELLİKLERE GÖRE FARLKLILIKLAR*


Harmancı Y., Büyükbaş Ş. M.

USBIK 3 2020, Kayseri, Turkey, 29 - 31 January 2020, pp.115

  • Publication Type: Conference Paper / Summary Text
  • City: Kayseri
  • Country: Turkey
  • Page Numbers: pp.115
  • Kayseri University Affiliated: No

Abstract

Örgütlerde rekabet şartlarının zorlaşması uzmanlaşmanın önem kazanması vb. sebeplerle takım çalışması günden güne önem kazanmakta böylece takım üyeleri arasındaki ilişki kalitesinin ve algılamasının göstergesi olan takım-üye etkileşimine her geçen gün daha fazla önem verilmektedir.  Takım-üye etkileşimi literatüre giren yeni kavramlardan biridir ve kişinin diğer takım üyeleriyle ilişkisinin kalitesini göstermektedir. Takım-üye etkileşimi kavramı, takım üyeleri arasında fikirler, yardım, iletişim ve destek açısından karşılıklı değişim ilişkilerini incelemek için kullanılmaktadır. Takım-üye etkileşimi kavramı, üyenin takımın tümüyle ilişkisi hakkındaki kişisel algılaması olarak tanımlanmış ve irdelenmiştir. Takım-üye etkileşiminin kuramsal gelişimini ve demografik özelliklere göre farklılıklarını gösteren çalışma sayısı çok azdır. Ayrıca takım-üye etkileşimi ile ilgili Türkçe literatürde çok sınırlı sayıda çalışma bulunmaktadır. Bu doğrultuda bu çalışmada literatüre katkı sağlamak amacıyla, takım-üye etkileşiminin kuramsal gelişimini göstermek için bu konudaki çalışmaları ortaya koymak ve takım-üye etkileşiminin demografik özelliklere göre farklılıklarını tespit etmek hedeflenmektedir. Saha araştırması için Türkiye’nin önemli sanayi şehirlerinden Kayseri ilinde altı imalat işletmesinde anket uygulanmıştır (n=403). Ankette takım-üye etkileşimi ile ilgili Seers ve diğerleri (2001), tarafından geliştirilen 13 ifadeli ölçek kullanılmıştır. Ölçekler beşli Likert tipinde olup, 1=Kesinlikle Katılmıyorum ve 5=Kesinlikle Katılıyorum şeklindedir. Araştırma sonucunda elde edilen bulgulara göre takım-üye etkileşiminin sadece katılımcıların medeni durumlarına göre anlamlı farklılık gösterdiği anlaşılmaktadır. Bekar olanların takım-üye etkileşimi seviyesi en yüksek çıkmıştır.    Ayrıca takım-üye etkileşiminin katılımcıların haftalık çalışma günlerine göre anlamlı farklılık gösterdiği anlaşılmaktadır. Haftada altı gün çalışanların takım-üye etkileşimi seviyesi en yüksektir. Son olarak araştırmanın bir takım sınırlılıkları olduğu vurgulanmış ve gelecekte benzer konularda yapılabilecek araştırmalara ve yöneticilere yönelik bazı öneriler sunulmuştur. Anahtar Kelimeler: Takım Çalışması, Takım-Üye Etkileşimi, Demografik Özellikler