Yeni Bir Dini Hareket Olan Bahailikte Tebliğ Anlayışı ve Türkiye’de Bahailer


Creative Commons License

İpek Y.

THE JOURNAL OF INTERNATIONAL SOCIAL RESEARCH, cilt.11, sa.59, ss.1307-1337, 2018 (Hakemli Dergi)

  • Yayın Türü: Makale / Tam Makale
  • Cilt numarası: 11 Sayı: 59
  • Basım Tarihi: 2018
  • Doi Numarası: 10.17719/jisr.2018.2739
  • Dergi Adı: THE JOURNAL OF INTERNATIONAL SOCIAL RESEARCH
  • Derginin Tarandığı İndeksler: ERIC (Education Resources Information Center), Index Islamicus, Linguistic Bibliography, Linguistics & Language Behavior Abstracts, MLA - Modern Language Association Database, Political Science Complete, Sociological abstracts, Worldwide Political Science Abstracts
  • Sayfa Sayıları: ss.1307-1337
  • Kayseri Üniversitesi Adresli: Hayır

Özet

Bahailik, on dokuzuncu yüzyılın ortalarında Şia’nın Şeyhiyye kolundan türeyen Babîliğin bir uzantısı olarak ortaya çıkmış ve kısa bir süre sonra Babîlikten ayrılarak müstakil bir din hüviyeti iddiası ile tarih sahnesindeki yerini almıştır. Sahip olduğu inançibadet ve ahlak sistemi ile Bahailiğin; günümüz itibariyle Allah’ın gönderdiği son din, Bahaullah’ın son peygamber, Akdes Kitabı’nın da son kutsal kitap olduğu fikri müntesipleri tarafından savunulmaktadır. Ancak dinler tarihçileri tarafından Bahailik, yeni dini hareketler arasında sayılmaktadır. Yani Bahailik, din olmaktan ziyade yeni bir dini arayış olarak kabul edilmektedir. Bahailik, doğuşundan günümüze kadar hem kurumsal hem de bireysel tebliğ faaliyetleri neticesinde dünyanın hemen her yerinde inananlar edinmiştir. Türkiye de Bahailiğin ilk dönemlerinden beri Bahailerin bulunduğu ve faaliyet gösterdiği ülkelerden biridir. Hatta Bahailiğin kurucusu Bahaullah’ın uzun yıllar ikamet etmesi nedeniyle Türkiye, Bahailer açısından ayrı bir öneme de sahiptir. 21 Nisan 1959’a kadar Mahalli Mahfillerin yerel ölçekli etkinlikleri ile tebliğ vazifesini yerine getirmeye çalışan Türkiye Bahaileri, bu tarihten sonra Milli Mahfilin kurulmasının ardından daha kurumsal ve sistematik bir şekilde faaliyetlerine devam etmişlerdir. Bu çalışmanın amacı, yeni bir dini hareket olan Bahailiğin tebliğ felsefesini ve yansımalarını analiz etmektir. Bununla birlikte diğer bir amacı da Bahailiğin Türkiye’deki konumunu araştırmaktır. Anahtar Kelimeler: Dinler Tarihi, Bahailik, Tebliğ, Bahailer, Mahfil

Bahaism, emerged as the extension of the Babiism, which itself emerged from Shaykhiyyah Branch of Shi’a, in mid-19th Century; and after a short time, it separated from Babiism Movement and claimed a unique identity as a new religion taking its place on the stage of history. In its belief-worship and moral system, it is claimed by its followers that Bahaism is the last religion sent by Allah in our present day, the last prophet is Bahaullah, and the last sacred book is the Akdes Book. However, Bahaism is considered among new religious movements by historians of religions. In other words, Bahaism is considered as a new religious search rather than a religion. Bahaism has acquired believers around the world as a result of both corporate and individual Dawah activities from the day it was born till our present time. Turkey is one of the many countries where Bahais existed and were active since the early periods of Bahaism. Turkey has an even distinguishing importance for Bahais because Bahaullah, the founder of Bahaism, limed for many years. Turkey Bahais, who tried to fulfill their duties as inviters for their Dawah till April 21, 1959 with local-scale activities of Local Assemblies; after the establishment of the National Assemblies after this date, they continued their activities in a more corporate and systematic manner. The purpose of this study is to analyze the philosophy and reflections of Bahaism, which is a new religious movement. However, another purpose is to investigate the position of Bahaism in Turkey. Keywords: History of Religions, Bahaism, Dawah, Bahais, Assembl