21. yüzyılın mihenk konularından biri olan insan hakları kavramı, bugün evrensel olarak kabul gören temel bir değeri ifade etmektedir. İnsan haklarının en kabul gören yanı ise ulusların artık insan haklarını koruma bilincinin farkında olması ve bunun için mücadele etmesidir. Bu doğrultusunda insan haklarının korunması ve geliştirilmesi amacıyla oluşturulmuş ulusal ve uluslararası pek çok sözleşme bulunmaktadır.

Uluslararası koruma mekanizmalarının insan hakları ihlallerini önlemede yetersiz kalması sonucu uluslararası örgütler, hükümet yapıları ve sivil toplumu buluşturan ortak bir yapı olarak ulusal insan hakları kurumlarını ortaya çıkarmıştır. Türkiye’de 1990 yılından sonra insan haklarını korumaya ve geliştirmeye yönelik somut adımlar atılmaya başlanmıştır. Bir yandan insan haklarının korunmasını ve ihlallerin önlenmesini sağlamak amacıyla yasal düzenlemeler yapılırken öte yandan insan haklarını korumak ve ihlalleri önlemek amacını taşıyan birçok kurum ve kuruluş ortaya çıkmıştır. İnsan haklarını koruma ve ihlallerin önlenmesini sağlama iddiası ile yasal düzenlemeler yapılmış olup insan haklarını korumak ve ihlalleri önlemek amacını taşıyan birçok kurum ve kuruluş kurulmuştur. Yerel düzeyde insan haklarını koruma mekaniz-malarının kurulması İkinci Dünya Savaşı’nın hemen akabinde ortaya atılan bir fikirdir. Bu fikir, Birleşmiş Milletler teşkilatı bünyesindeki oluşumlar tarafından sık sık dile getirilmiş ve 1990’lı yılların sonunda insan hakları koruma meka-nizmalarının yerel düzeyde kurulması ve yayılmasında adeta küresel bir dönüm noktası olmuştur.